Schitterend weer, lekkere streekproducten, geschiedenis en mobiliteitsproblemen 'Bachten de Kuupe'

6h50 iedereen komt goed op tijd toe om te vertrekken naar 'Bachten de Kuupe'. Of toch niet ...  Andy en Wendy laten op zich wachten.
Na een telefoontje blijkt dat ze de talrijke mails van Marc met het nieuwe vertrekuur niet (goed) gelezen hebben.
Maar ze springen in hun auto en komen eraan, een stapel kleren in de hand om zich op de bus verder klaar te maken...
7h05 kan de bus dan toch wegrijden.

Na een voorspoedige rit en een korte wandeling komen we stipt op tijd aan voor onze rondleiding Veurne. 
Onze gids neemt ons mee door de oude straatjes van de stad, waar we kunnen genieten van prachtige oude gebouwen,
een prachtig interieur in de Kerk, een mooi park en leuke anekdotes.

Dan is het tijd voor een bezoekje aan het gemeentehuis van Veurne.
Dit blijkt een weinig gekend pareltje te zijn.  We genieten van de prachtig ingerichte zalen.
De wanden zijn versierd met prachtig bewerkt leer (een zeldzaamheid waarvan er bijna geen bewaard bleven)
of fluweel uit Valenciennes. 
Tussen de dubbele deuren (mooi bewerkt hout of ook behangen met bewerkt leer) vindt Magda een leuk plaatsje om zich te verstoppen.
Er is zelfs een 'keizerlijke slaapkamer' zonder bed...
 
 
 
 
En natuurlijk is er ook een kamer met informatie over de bekende 'Boeteprocessie' 
en de nodige informatie over het onder water zetten van de streek tijdens WOI
 

Tijdens de rondleiding kunnen we ook genieten van enkele lekkere proevertjes uit de streek.
Bij de zoute proeverij krijgen we een biertje genoemd naar Karel Cogghe die beroemd werd door het onder water zetten
van deze streek tijdens WOI, de alom bekende hennepot en de minder bekende Veurnse witte worst (die zeker even lekker is), t
ijdens de zoete proeverij maken we kennis met Kletskoppen, Veurnse babelutten (de harde versie die je moet laten smelten in de mond)
en Veurnse meringue. 
 
 
Deze laatste is heel lekker maar mierzoet.  Waardoor iedereen scheel van de dorst het stadhuis verlaat.
Maar niet getreurd.  Het is toch de moment voor wat vrije tijd in het stadscentrum en
dus kan iedereen naar keuze de hongerigen spijzen en de dorstigen laven op een terrasje. 
Liefst in de schaduw, want het is ondertussen stralend weer, maar ook superheet geworden.
Sommigen vinden ook de tijd om wat aankopen te doen in de gezellige winkelstraat.
 

Na het middageten verzamelen we terug aan het stadhuis. 
Na even wachten op de gids, gaat het richting bus voor onze gegidste rondrit door de omgeving
in de 11 deelgemeentes van Veurne en iets daarbuiten.  Maar help!! Dit wordt een zware bevalling.
De gids geeft wat uitleg over het landschap, de smokkelaars die hier destijds grote sier maakten,
het ontstaan van de waterhuisjes, het Joe English militair hospitaal, en café in de Doode Mannen (= uitgedroogde poelen). 
Jammer genoeg kent de man niet altijd het verschil tussen rechts en links, dus is het moeilijk volgen. 
 
En dan komt het: de gids wil ons kost wat kost Hondschoote tonen, een dorp net over de Franse grens. 
We rijden een lange smalle weg op en op het einde moeten we naar rechts. 
Alleen: de bus mag hier niet in!  Dat had de gids over het hoofd gezien...
Ai, naar links lukt het niet en rechtdoor mag ook niet. 
Nog één oplossing dus: heel die lange smalle weg terug achteruit tot op de grote baan.
Onze chauffeur Stephan zweet water en bloed, maar speelt het klaar.  Chapeau!
Dan volgt de tweede hindernis: blijkbaar komen heel wat Fransen naar de regio voor hun trouwfeesten
en de parkeerregels lappen zij aan hun laars. 
Een slecht geparkeerde Franse auto en een vervelende Belgische bloembak maken de straat zo smal,
dat het Stephan een tiental maneuvers kost om links in te draaien.
Terug in Veurne droppen we onze gids en dan gaat het richting Stavele voor een bezoekje aan Iris,
de bekende bazin van het 'Hof van Commerce'.
Daar kunnen we in een origineel decor proeven van een huisgemaakte picon of een ander fris drankje en 
wat hapjes huisbereide charcuterie van het buffet.  Mmm...
 
 
 
En dan is het tijd om huiswaarts te rijden.  Waar we met zijn allen (of toch bijna) nog naar De Molen in Hondzocht
trekken om nog wat na te keuvelen bij een lekkere maaltijd.